لاپاراسکوپی حاملگی خارج از رحم (Ectopic pregnancy Laparoscopic )
          
 
حاملگی خارج از رحم به حالتی گفته می شود که تخمک لقاح یافته در جایی به غیر از دیواره داخلی رحم مستقر می شود و شروع به رشد می کند از هر 50 حاملگی ممکن است یکی خارج از رحم باشد.

در حالت عادی بعد از اینكه تخمک بارور می شود به حركت خود كه از تخمدان شروع شده بود ادامه می دهد تا از لوله به رحم برسد و بر روی دیواره حفره رحمی جایگزین شود. اگر به دلایل مختلف مثل تنگی لوله های رحمی بر اثر چسبندگی ناشی از عفونت یا جراحی های شكمی این حركت متوقف شود، تخم لقاح یافته ممكن است در محل تنگی لانه گزینه كرده و به رشد خود ادامه دهد. تخمک بارور در سطح لولۀ رحم می‌ماند و درهمان جا بارداری به وقوع می‌پیوندد و پیشرفت می‌کند. به محض اینکه حجم پیدا کرد، لولۀ رحم دیگر حالت انعطاف پذیری ندارد و در هم می‌شکند.
از آنجا كه اكثر بارداری های خارج رحمی در یکی از لوله های رحم رخ  میدهد آنرا بارداری لوله ای نیز می نامند. با احتمال بسیار كم ممكن است بارداری خارج رحمی در محلهای دیگری نظیر تخمدان، دهانه رحم، گردن رحم، حفره شکمی و یا بخش های دیگر شكم نیز رخ دهد. البته معمول ترین نوع حاملگی نابجا، بارداری لوله ای است و انواع غیر معمول آن حاملگی هتروتوپیک ، حاملگی شکمی، حاملگی تخمدانی، حاملگی بینابینی، حاملگی سرویکال، حاملگی در اسکار سزارین می باشد. در موارد بسیار نادر امکان دارد حاملگی خارج از رحم همزمان با حاملگی نرمال (درون رحمی) رخ دهد. که به آن حاملگی هتروتوپیک (heterotopic) اطلاق می شود یعنی همراه با یک بارداری رحمی یک تخم دیگر نیز در جایی خارج از رحم جایگزین شود و بارداری خارج رحمی صورت گیرد كه البته این اتفاق در IVF كه تخمک ها بطور مصنوعی لقاح یافته و به داخل رحم تزریق می شوند، ممكن است دیده شود.

خطرات عدم درمان بارداری خارج از رحم
هیچ راهی برای جابجایی محل تخم و انتقال و كاشتن آن در رحم وجود ندارد بنابراین تنها راه درمان ختم حاملگی است. اگر بارداری خارج رحمی به موقع تشخیص داده نشود و مورد درمان قرار نگیرد، با رشد سلولی و بزرگ شدن جنین احتمال پارگی لوله های رحمی وجود دارد که با درد شدید و خونریزی همراه است ویک اورژانس پزشكی محسوب می شود. متاسفانه در چنین حالتی آسیب جدی یا از دست دادن كامل لوله یا عدم توانایی در عملکرد درست آنها در آینده اتفاق می افتد.
در این شرایط اگر درمان سریع مقدور نباشد خونریزی شدید داخلی حتی منجر به مرگ نیز خواهد شد.

عوامل خطرزا :
بارداری خارج رحمی در دوره فعالیت جنسی هر خانمی ممكن است روی دهد. نکته ای که باید در نظر داشت این است که حاملگی خارج از رحم، ممکن است در فردی که هیچ یك از عوامل زیر را ندارد نیز رخ دهد، اما بعضی شرایط احتمال وقوع آن را افزایش می دهد.
هرگونه نقص یا آسیب دیدگی در لوله های فالوپ ناشی از :
           -  بیماری های مربوط به عفونت های لگنی (PID) یا عفونت در دستگاه تناسلی زنان به علت وجود کلامیدیا
           -  بیماری های مقاربتی بخصوص عفونت با كلامیدیا و بیماری سوزاک
           -  سابقه انجام هرگونه عمل جراحی بر روی لوله های فالوپ
           -  نقایص مادرزادی و یا وجود تومور در لوله های فالوپ
           -  بارداری بعد از بستن لوله ها ( برای جلوگیری از باردرای دایم )
           -  انجام جراحی جهت باز كردن مجدد لوله ها ی رحمی بعد از بستن لوله ها
           -  انجام هر نوع عمل جراحی در ناحیه لگن مانند جراحی های كیست تخمدان
              و فیبروم، برداشتن آپاندیس، یا حتی سزارین قبلی
           -  انسداد و چسبندگی لوله های فالوپ
           -  سابقه بارداری خارج رحمی
           -  بارداری در حین استفاده از IUD  ، البته وجود IUD باعث بارداری خارج رحمی نمی شود، بلكه اثر جلوگیری آن در بارداری های داخل رحمی است.
           -  اندومتریوز (رشد بافت‌های همانند رحم در جاهایی بیرون از رحم)
           -  فیبروم (تومورخوش خیم عضلهٔ صاف رحم)
           -  مصرف دی اتیل استیل بسترول یا  DES توسط مادر حین بارداری
           -  مصرف سیگار در دوران نزدیک به لقاح
           -  احتمال وقوع بارداری خارج رحمی در خانمهای مسن تر بیشتر است.

علایم و نشانه ها :
علایم بارداری خارج رحمی معمولا شش تا هشت هفته پس از آخرین قاعدگی طبیعی بروز می یابد، اگر چه برخی نیز این علایم را حدود هفته چهارم دارند. اما در صورتی که حاملگی خارج از رحم در جایی بغیر از لوله های فالوپ رخ داده باشد امکان دارد این علایم تا قبل از اینكه سونوگرافی سه ماهه اول بارداری انجام شود تشخیص داده نشود.
مشاهده هر یک از این علایم می تواند به معنای حاملگی خارج از رحم باشد اما نه بطور قطعی. امکان دارد سقط جنین نیز علایم مشابهی داشته باشد.
در صورت بروز هر كدام از نشانه های زیر به خصوص در سه ماهه اول بارداری با پزشک مشورت شود :
    -  درد یا گرفتگی در ناحیه لگن به صورت درد ناگهانی، ثابت و شدید
    -  دردهای تیز در ناحیه پایین شکم، هنگام لمس یا سرفه یا در حین حركات روده ها و اجابت مزاج
    -  احساس درد در یکی از طرفین شکم
    -  حالت تهوع و استفراغ در هنگام دردهای شكمی و لگن
    -  فشار خون پایین
    - خونریزی واژینال مداوم یا منقطع یا لکه بینی قهوه ای
    - احساس درد در ناحیه شانه، گردن و مقعد
    -  ضعف، گیجی، احساس غش به دلیل پاره شدن لوله های فالوپ كه خونریزی شدید و متعاقباً شوک و بی هوشی را به دنبال خواهد داشت.  

                              
تشخیص :
اولین مرحله برای تشخیص حاملگی خارج ار رحم، پرسش و پاسخ بین بیمار و پزشک و همچنین معاینه توسط پزشک است، اما از آنجا كه امكان وجود بسیاری از علایم فوق در یک بارداری طبیعی نیز هست، برای تشخیص قطعی حاملگی خارج رحمی از روش های زیر نیز استفاده می شود:
        -  انجام آزمایش خون بارداری و اندازه گیری مقدار HCG در خون
 در یك بارداری طبیعی مقدار گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) به سرعت افزایش می یابد و اگر سطح HCG آن طور كه انتظار می رود افزایش نیابد، به وجود نوعی بارداری غیر طبیعی مشكوک می شویم. در صورت وجود بارداری خارج رحمی، ممكن است سطح HCG افزایش یابد ولی در سونوگرافی، هیچ نشانه ای مبنی بر بارداری درون رحم دیده نمی شود.
        - معاینه داخلی از طریق واژن : احتمالا دهانه رحم بسیار دردناک است.
        -  سونوگرافی یا سونوگرافی ترانس واژینال: البته امکان دارد با وجود انجام این تست پزشک نتواند نظر قطعی بدهد اما می توان عدم وجود جنین در رحم را تشخیص دهد، همچنین پزشک ممكن است توده ای در ناحیه لوله فالوپ یا تخمدان را مشاهده كند و یا به دلیل پارگی لوله یا خونریزی، مقداری خون در حفره شكم ببیند.
       - لاپاروسكوپی : گاهی حتی با انجام آزمایشات فوق تشخیص قطعی حاملگی خارج رحمی امكان پذیر نیست و یا بسیار شبیه به علایم سقط می باشد.بنابراین ممكن است پزشك فرد را تحت نظر بگیرد یا درخواست لاپاروسكوپی نماید. با لاپاراسكوپی برش های بسیار كوچكی در ناحیه ناف و بخش تحتانی شكم ایجاد می شود و پزشك داخل شكم و اعضای لگنی را با وسیله كوچكی به نام لاپاروسكوپ مشاهده می كند. با این روش می توان محل دقیق بارداری خارج رحمی را نیز پیدا نمود.

 درمان :
حاملگی نابجا یا خارج رحمی از مهم‌ترین شرایط اورژانسی بارداری محسوب می‌شود كه تشخیص هر چه سریع‌ تر آن موجب نجات مادر و حفظ باروری مجدد وی می‌گردد، روش درمان (دارویی یا جراحی) به زمان تشخیص، میزان قطعی بودن تشخیص، اندازه جنین و همچنین به تكنیک های در دسترس بستگی دارد و هدف پزشک خارج كردن جنین و حفظ توانایی باروری است.

درمان دارویی

در مواردی که بارداری خارج از رحم زود تشخیص داده شود، اگر اندازه جنین هنوز كوچک و بارداری به وضوح در خارج از رحم باشد، می توان از درمان دارویی استفاده كرد. درمان غیر جراحی یک بارداری خارج رحمی بدون پارگی، استفاده از نوعی داروی ضد سرطان به نام متوتركسات است كه مولکول های آن رشد سلولی تخمک را متوقف می‌کنند و سلول های موجود را از بین می‌برند. این دارو كه به صورت تزریق داخل وریدی یا عضلانی در بیمارستان یا درمانگاه بیماران سرپایی، تجویز می شود. بیمار همان روز می‌تواند بیمارستان را ترک کند اما باید حدود پانزده روز بعد، مجدداً برای معاینه مراجعه کند. در صورتی كه سطح HCG پس از این روش درمانی كاهش یابد، نشانه به پایان رسیدن بارداری است و پس از آن علایم نیز بهبود می یابند. با این حال ممكن است بعد از استفاده از دارو نیز نهایتا نیاز به جراحی وجود داشته باشد. این درمان ، قدرت باروری در آینده را از بین نمی‌برد و فرد می‌تواند چند ماه بعد از این درمان، باردار شود.

درمان جراحی  

جراحی می‌تواند به صورت لاپاراسكوپی یا لاپاراتومی (باز كردن شكم) صورت گیرد. اگر بتوان این نوع حاملگی را در مراحل اولیه تشخیص داد و اندازه آن زیر 4 سانتی‌متر باشد، می‌توان از جراحی لاپاراسكوپی استفاده كرد.بعد از جراحی میزان HCG خون تا زمان به صفر رسیدن  اندازه‌ گیری می‌‌شود.

 - لاپاراسكوپی (جراحی بسته) :
اگر وضعیت مادر خوب بوده و جنین نیز هنوز خیلی بزرگ نشده باشد كه آسیب به لوله های رحمی وارد كرده باشد می توان از جراحی لاپاروسكوپی نیز برای خارج كردن آن استفاده كرد که با استفاده از یك دوربین بسیار كوچك داخل لگن مشاهده شده و بنابر وضعیت مجرای آسیب دیده ، نگه داشته یا حذف می‌شود، هر تصمیمی بستگی به شرایط مجرا دارد. بنابراین معمولاً در بیشتر موارد قدرت باروری حفظ می‌شود.
در این روش با ایجاد چهار برش کوچک بر روی شکم و زیر ناف (برش های ۱ – ۵/۰ سانتی متری )  با دوربین ها و وسایل تخصصی و پیشرفته جراحی انجام می شود. به علت وجود دوربین با بزرگ نمایی ۲۰-۱۵ عمل جراحی با دقت بیشتری انجام می شود.

مزایا :
 - دوران نقاهت بسیار کوتاه و بازگشت به کار وزندگی روزه در حداقل زمان ممکن
 - درد بسیار اندک پس از عمل جراحی
 - دید بهتر جراح و امکان انجام جراحی دقیق تر
 - عدم ایجاد چسبندگی و کاهش عوارض جراحی

 - لاپاراتومی (جراحی باز) :
در صورت افزایش سن بارداری و سایز جنین، زمانی که تخمک به پیشرفته ترین مرحله اش می‌رسد، خطر از بین رفتن مجرای فالوپ بسیار بالا می رود و منجر به آسیب جدی در ناحیه و خونریزی می شود. دراین زمان بهترین روش جراحی و باز كردن شكم با بیهوشی است تا جنین و كلیه نسوج آسیب دیده خارج شود. ممكن است در شرایطی بتوان لوله رحم را ترمیم كرد اما گاهی لازم است كل یك لوله (مجرای فالوپ) به طور كامل خارج شود(سالپنژکتومی) واین مساله روی توانایی باروری در آینده تاثیرگذارخواهد بود وتنها در شرایطی می‌توان امکان بارداری در آینده را متصور بود که مجرای دیگر کاملاً سالم باشد.. دوره نقاهت در جراحی شكمی حدود 6 هفته خواهد بود.
بنابراین بهتر است سعی شود پیش از پارگی و تخریب لوله، حاملگی خارج رحمی تشخیص داده شود. با تشخیص زود هنگام می توان مانع از بروز خونریزی داخلی بدلیل پارگی و خونریزی لوله و احتمالا از دست دادن لوله رحمی شد. اغلب بارداری های خارج رحمی حدود هفته های 6 تا 8 بارداری شناسایی می شوند.
كلید تشخیص زود هنگام، آگاهی و توجه به علایم، ارتباط با پزشك و پیگیری وجود هر نوع علامت و شدت آن است.

حاملگی خارج از رحم (Ectopic pregnancy )   

 
 
حاملگی خارج از رحم به حالتی گفته می شود که تخمک لقاح یافته در جایی به غیر از دیواره داخلی رحم مستقر می شود و شروع به رشد می کند از هر 50 حاملگی ممکن است یکی خارج از رحم باشد.

در حالت عادي بعد از اينكه تخمك بارور مي شود به حركت خود كه از تخمدان شروع شده بود ادامه مي دهد تا از لوله به رحم برسد و بر روي ديواره حفره رحمي جايگزين شود. اگر به دلايل مختلف مثل تنگي لوله هاي رحمي بر اثر چسبندگي ناشي از عفونت يا جراحي هاي شكمي اين حركت متوقف شود، تخم لقاح يافته ممكن است در محل تنگي لانه گزيني كرده و به رشد خود ادامه دهد. تخمک بارور در سطح لولۀ رحم می‌ماند و درهمان جا بارداری به وقوع می‌پیوندد و پیشرفت می‌کند. به محض اینکه حجم پیدا کرد، لولۀ رحم دیگر حالت انعطاف پذیری ندارد و در هم می‌شکند.
از آنجا كه اكثر بارداري هاي خارج رحمي در يكي از لوله هاي رحم رخ مي دهد آنرا بارداري لوله اي نيز مي نامند. با احتمال بسيار كم ممكن است بارداري خارج رحمي در محلهاي ديگري نظير تخمدان، دهانه رحم، گردن رحم، حفره شکمی و يا بخش هاي ديگر شكم نیز رخ دهد. البته معمول ترین نوع حاملگي نابجا، بارداري لوله ای است و انواع غیر معمول آن حاملگی هتروتوپیک ، حاملگی شکمی، حاملگی تخمدانی، حاملگی بینابینی، حاملگی سرویکال، حاملگی در اسکار سزارین مي باشد. در موارد بسیار نادر امکان دارد حاملگی خارج از رحم همزمان با حاملگی نرمال (درون رحمی) رخ دهد. که به آن حاملگی هتروتوپیک (heterotopic) اطلاق می شود يعني همراه با يك بارداري رحمي يك تخم ديگر نيز در جايي خارج از رحم جايگزين شود و باردراي خارج رحمي صورت گيرد كه البته اين اتفاق در IVF كه تخمك ها بطور مصنوعي لقاح يافته و به داخل رحم تزريق مي شوند، ممكن است ديده شود.

خطرات عدم درمان بارداري خارج از رحم
هيچ راهي براي جابجايي محل تخم و انتقال و كاشتن آن در رحم وجود ندارد بنابراين تنها راه درمان ختم حاملگي است. اگر بارداري خارج رحمي به موقع تشخيص داده نشود و مورد درمان قرار نگيرد، با رشد سلولي و بزرگ شدن جنين احتمال پارگي لوله هاي رحمي وجود دارد که با درد شديد و خونريزي همراه است ويك اورژانس پزشكي محسوب مي شود. متاسفانه در چنين حالتي آسيب جدي يا از دست دادن كامل لوله یا عدم توانایی در عملکرد درست آنها در آینده اتفاق مي افتد.
در اين شرايط اگر درمان سريع مقدور نباشد خونريزي شديد داخلي حتي منجر به مرگ نيز خواهد شد. .

عوامل خطرزا :
بارداري خارج رحمي در دوره فعاليت جنسي هر خانمي ممكن است روي دهد. نکته ای که باید در نظر داشت این است که حاملگی خارج از رحم، ممکن است در فردی که هیچ يك از عوامل زير را ندارد نیز رخ دهد، اما بعضي شرايط احتمال وقوع آن را افزايش مي دهد.
هرگونه نقص  یا آسیب دیدگی در لوله های فالوپ ناشی از :
           -  بیماری های مربوط به عفونت های لگنی (PID) یا عفونت در دستگاه تناسلی زنان به علت وجود کلامیدیا
           -  بيماري هاي مقاربتي بخصوص عفونت با كلاميديا و بيماري سوزاك
           -  سابقه انجام هرگونه عمل جراحی بر روی لوله های فالوپ
           -  نقایص مادرزادی و یا وجود تومور در لوله های فالوپ
           -  بارداري بعد از بستن لوله ها ( براي جلوگيري از باردراي دائم )
           -  انجام جراحي جهت باز كردن مجدد لوله ها ی رحمی بعد از بستن لوله ها
           -  انجام هر نوع عمل جراحي در ناحيه لگن مانند جراحي هاي كيست تخمدان و فيبروم، برداشتن آپانديس، يا حتي سزارين قبلي
           -  انسداد و چسبندگی لوله های فالوپ
           -  سابقه بارداري خارج رحمي
           -  بارداري در حين استفاده از IUD  ، البته وجود IUD باعث بارداري خارج رحمي نمي شود، بلكه اثر جلوگيري آن در بارداري هاي داخل رحمي است.
           -  اندومتریوز (رشد بافت‌های همانند رحم در جاهایی بیرون از رحم)
           -  فیبروم (تومورخوش خیم عضلهٔ صاف رحم)
           -  مصرف دي اتيل استيل بسترول يا  DES توسط مادر حین بارداری
           -  مصرف سیگار در دوران نزدیک به لقاح
           -  احتمال وقوع بارداري خارج رحمي در خانمهاي مسن تر بيشتر است.

علائم و نشانه :
علائم بارداري خارج رحمي معمولا شش تا هشت هفته پس از آخرین قاعدگی طبیعی بروز می یابد، اگر چه برخي نيز اين علائم را حدود هفته چهارم دارند. اما در صورتی که حاملگی خارج از رحم در جایی بغیر از لوله های فالوپ رخ داده باشد امکان دارد این علايم تا قبل از اينكه سونوگرافي سه ماهه اول بارداري انجام شود تشخيص داده نشود.
مشاهده هر یک از این علائم می تواند به معنای حاملگی خارج از رحم باشد اما نه بطور قطعی. امکان دارد سقط جنین نیز علائم مشابهی داشته باشد.
در صورت بروز هر كدام از نشانه هاي زير به خصوص در سه ماهه اول بارداري با پزشك مشورت شود :
    -  درد يا گرفتگي در ناحيه لگن به صورت درد ناگهاني، ثابت و شديد
    -  دردهای تیز در ناحیه پایین شکم، هنگام لمس يا سرفه يا در حين حركات روده ها و اجابت مزاج
    -  احساس درد در یکی از طرفین شکم
    -  حالت تهوع و استفراغ در هنگام دردهاي شكمي و لگن
    - فشار خون پایین
    - خونریزی واژینال مداوم يا منقطع یا لکه بینی قهوه اي
    - احساس درد در ناحیه شانه، گردن و مقعد
   -  ضعف، گيجي، احساس غش به دليل پاره شدن لوله های فالوپ كه خونریزی شدید و متعاقباً شوك و بی هوشی را به دنبال خواهد داشت.        

                          
تشخیص :
اولین مرحله برای تشخیص حاملگي خارج ار رحم، پرسش و پاسخ بین بیمار و پزشک و همچنین معاینه توسط پزشک است، اما از آنجا كه امكان وجود بسياري از علايم فوق در يك بارداري طبيعي نيز هست، براي تشخيص قطعي حاملگي خارج رحمي از روش هاي زير نيز استفاده مي شود:
        -  انجام آزمايش خون بارداری و اندازه گيري مقدار HCG در خون
 در يك بارداري طبيعي مقدار گنادوتروپين جفتي انساني (HCG) به سرعت افزايش مي يابد و اگر سطح HCG آن طور كه انتظار مي رود افزايش نيابد، به وجود نوعي بارداري غير طبيعي مشكوك مي شويم. در صورت وجود بارداري خارج رحمي، ممكن است سطح HCG افزايش يابد ولي در سونوگرافي، هيچ نشانه اي مبني بر بارداري درون رحم ديده نمي شود.
        - معاينه داخلي از طريق واژن : احتمالا دهانه رحم بسيار دردناك است.
       -  سونوگرافي يا سونوگرافی ترانس واژینال: البته امکان دارد با وجود انجام این تست پزشک نتواند نظر قطعی بدهد اما می توان  عدم وجود جنین در رحم را تشخیص دهد، همچنين پزشك ممكن است توده اي در ناحيه لوله فالوپ يا تخمدان را مشاهده كند و يا به دليل پارگي لوله يا خونريزي، مقداري خون در حفره شكم ببيند.
      - لاپاروسكوپي : گاهي حتي با انجام آزمايشات فوق تشخيص قطعي حاملگي خارج رحمي امكان پذير نيست و يا بسيار شبيه به علائم سقط مي باشد.بنابراين ممكن است پزشك فرد را تحت نظر بگيرد يا درخواست لاپاروسكوپي نمايد. با لاپاراسكوپي برش های بسيار كوچكي در ناحيه ناف و بخش تحتاني شكم ايجاد مي شود و پزشك داخل شكم و اعضاي لگني را با وسيله كوچكي به نام لاپاروسكوپ مشاهده مي كند. با اين روش مي توان محل دقيق بارداري خارج رحمي را نيز پيدا نمود.

 درمان :
حاملگی نابجا یا خارج رحمی از مهم‌ترین شرایط اورژانسی بارداری محسوب می‌شود كه تشخیص هر چه سریع‌ تر آن موجب نجات مادر و حفظ باروری مجدد وی می‌گردد، روش درمان (دارويي يا جراحي) به زمان تشخيص، ميزان قطعي بودن تشخيص، اندازه جنين و همچنين به تكنيك هاي در دسترس بستگي دارد و هدف پزشك خارج كردن جنين و حفظ توانايي باروري است.

 درمان دارویی  
در مواردی که بارداری خارج از رحم زود تشخیص داده شود، اگر اندازه جنين هنوز كوچك و بارداري به وضوح در خارج از رحم باشد، مي توان از درمان دارويي استفاده كرد. درمان غير جراحي يك بارداري خارج رحمي بدون پارگي، استفاده از نوعي داروي ضد سرطان به نام متوتركسات است كه مولکول های آن رشد سلولی تخمک را متوقف می‌کنند و سلول های موجود را از بین می‌برند. اين دارو كه به صورت تزريق داخل وريدي یا عضلانی در بيمارستان يا درمانگاه بيماران سرپايي، تجويز مي شود. بیمار همان روز می‌تواند بیمارستان را ترک کند اما باید حدود پانزده روز بعد، مجدداً برای معاینه مراجعه کند. در صورتي كه سطح HCG پس از اين روش درماني كاهش يابد، نشانه به پايان رسيدن بارداري است و پس از آن علايم نيز بهبود مي يابند. با اين حال ممكن است بعد از استفاده از دارو نيز نهايتا نياز به جراحي وجود داشته باشد.این درمان قدرت باروری در آینده را از بین نمی‌برد و فرد می‌تواند چند ماه بعد از این درمان، باردار شود.

 درمان جراحی
جراحی می‌تواند به صورت لاپاراسكوپی یا لاپاراتومی (باز كردن شكم) صورت گیرد. اگر بتوان این نوع حاملگی را در مراحل اولیه تشخیص داد و اندازه آن زیر 4 سانتی‌متر باشد، می‌توان از جراحی لاپاراسكوپی استفاده كرد.
بعد از جراحی میزان HCG خون تا زمان به صفر رسیدن  اندازه‌ گیری می‌‌شود.
  - لاپاراسكوپی (جراحی بسته) :
اگر وضعيت مادر خوب بوده و جنين نيز هنوز خيلي بزرگ نشده باشد كه آسيب به لوله هاي رحمي وارد كرده باشد مي توان از جراحي لاپاروسكوپي نيز براي خارج كردن آن استفاده كرد. در لاپاروسكوپي با استفاده از يك دوربين بسيار كوچك داخل لگن مشاهده شده و جراحي نيز با لوازم بسيار ريز و دقيق انجام مي شود و نقاهت آن كمتر از يك هفته خواهد بود وعوارض جراحی کمتر خواهد بود .
بنابر وضعیت مجرای آسیب دیده، نگه داشته یا حذف می‌شود، هر تصمیمی بستگی به شرایط مجرا دارد. بنابراین معمولاً در بیشتر موارد قدرت باروری حفظ می‌شود.
 - لاپاراتومي (جراحي باز) :
در صورت افزايش سن بارداري و سايز جنين، زمانی که تخمک به پیشرفته ترین مرحله اش می‌رسد، خطر از بین رفتن مجرای فالوپ بسیار بالا مي رود و منجر به آسيب جدي در ناحيه و خونريزي مي شود. دراين زمان بهترين روش جراحي و باز كردن شكم با بيهوشي است تا جنين و كليه نسوج آسيب ديده خارج شود. ممكن است در شرايطي بتوان لوله رحم را ترميم كرد اما گاهي لازم است كل يك لوله (مجرای فالوپ) به طور كامل خارج شود(سالپنژکتومی) واين مساله روي توانايي باروري در آينده تاثيرگذارخواهد بود وتنها در شرایطی می‌توان امکان بارداری در آینده را متصور بود که مجرای دیگر کاملاً سالم باشد.. دوره نقاهت در جراحي شكمي حدود 6 هفته خواهد بود.
بنابراين بهتر است سعي شود پيش از پارگي و تخريب لوله، حاملگي خارج رحمي تشخيص داده شود. با تشخيص زود هنگام مي توان مانع از بروز خونريزي داخلي بدليل پارگي و خونريزي لوله و احتمالا از دست دادن لوله رحمي شد. اغلب بارداري هاي خارج رحمي حدود هفته هاي 6 تا 8 بارداري شناسايي مي شوند. كليد تشخيص زود هنگام، آگاهي و توجه به علائم، ارتباط با پزشك و پيگيري وجود هر نوع علامت و شدت آن است.

احتمال وقوع مجدد بارداري خارج از رحم
شانس بروز مجدد حاملگي خارج رحمي در كسانی كه یك بار سابقه بارداري خارج از رحم داشته اند، حدود 10 تا 15 درصد است كه اين ميزان بسته به دلايلي همچون علت به وجود آمدن اولين بارداري خارج رحمي و روش درماني استفاده شده ، متفاوت مي باشد. به عنوان مثال اگر دليل بروز بارداري نابجا، عفونت و انسداد لوله اي باشد، ممكن است همان تاثير را مجدداً بر لوله ديگر رحم گذاشته و احتمال وقوع مجدد آن را تا 85 درصد افزايش دهد. بنابراين اين افراد بايد درمان و كنترل اين دسته از مشكلات را بطور جدي پيگيري نمايند.
خانم هايي كه سابقه حاملگی خارج رحمی داشته‌اند، چنانچه با تاخير دوره قاعدگی‌ یا تغيير در خونریزی یا درد غیرطبیعی ناحیه شكم مواجه شدند، حتما باید به پزشك مراجعه نمايند. همچنين قبل از تصميم و اقدام جهت حاملگي و يا داشتن علائم بارداري نيز مي بايست سریعاً به پزشك متخصص مراجعه شود. گاهی لازم است سطح هورمون HCG خون از روز دهم حاملگی ثبت و سونوگرافی در هفته ششم حاملگی برای اطمینان از پیشرفت طبیعی بارداری انجام گیرد.
بسیاری از زنان می‌توانند بعد از یك حاملگی خارج رحمی، حاملگی طبیعی داشته باشند و هرگز نباید نگران تكرار این نوع حاملگی باشند. آمارها حاكی از آن هستند كه 60 درصد این زنان طی 18 ماه بعد از بیماری، حاملگی طبیعی خواهند داشت.

زمان مناسب برای بارداری مجدد
پزشكان توصیه می‌كنند كه اگر در بارداری خارج از رحم قبلي متوتروکسات تزریق شده باشد تا 3 ماه بارداری بعدی به تعویق بیفتد تا وضعیت جسمی برای بارداری طبیعی كاملا بهبود پیدا كند، زیرا این دارو می تواند سوخت و ساز بدن را تغییر دهد و بر سلول های بارداری در حال رشد شما تاثیر منفی بگذارد.
اگر جهت درمان بارداری خارج از رحم دو بار در فاصله یک هفته متوتروکسات تزریق شده باشد توصیه می شود پس از گذشت شش ماه، تلاش برای بارداری مجدد را آغاز شود. جهت بارداری مجدد، بدن نیاز به بهبود و بازیابی تندرستی خود دارد. تا زمانی که میزان هورمون بارداری یا hCG به کمتر از mIU/ml 5 نرسیده باشد، مصرف اسید فولیک توصيه نمي شود، ولی سه ماه قبل از تلاش برای بارداری مجدد، باید مصرف اسید فولیک را آغاز نمود.
به طور معمول بیش از 65 درصد از زنان ظرف مدت 18 ماه پس از بارداری خارج از رحم، موفق به داشتن یک بارداری سالم می شوند. برخی مطالعات نشان می دهد که این رقم پس از گذشت بیش از دو سال به 85 درصد ارتقا می یابد.